Bialskopodlaski Okręgowy Związek Piłki Nożnej w ciągu trzydziestolecia swego istnienia zorganizował, wspólnie z tygodnikiem „Słowo Podlasia”, trzy plebiscyty. Pierwszym z nich był Plebiscyt Na Najpopularniejszych Piłkarzy i Trenerów Województwa Bialskopodlaskiego w okresie 40-lecia PRL. W ten sposób okręgowi działacze chcieli spopularyzować swoją dyscyplinę sportu, w tamtym czasie (1984 rok) dość rzadko (w stosunku do innych) pojawiającą się na łamach regionalnej prasy.
Zanim doszło do głosowania na drukowanych w tygodniku kuponach, kandydatów mogły zgłaszać kluby i osoby prywatne. Z szerokiego grona zawodników i trenerów ustalono następnie listę osób, składającą się z piętnastu piłkarzy i pięciu szkoleniowców, spośród których czytelnicy mogli głosować odpowiednio na dziesięć i pięć osób. Znaleźli się na niej następujący piłkarze: Czesław Antonowicz, Stanisław Bierczyński, Wiesław Ciesielski, Józef Dudek, Czesław Dum, Jarosław Habryk, Włodzimierz Łogwiński, Tadeusz Miś i Robert Wej z Podlasia Biała Podlaska, Edward Lisiuk, Jerzy Petruczenko i Zdzisław Petruczenko z Huraganu Międzyrzec Podlaski, Włodzimierz Andrzejewski i Ireneusz Wójtowicz z AZS AWF Biała Podlaska oraz Mieczysław Marciniuk z Orląt Radzyń Podlaski, a także trenerzy: Józef Bergier, Adam Ryłko i Jan Złomańczuk z AZS AWF Biała Podlaska, Andrzej Kewczuk z LKS Terespol i Faustyn Petruczenko z Huraganu Międzyrzec Podlaski.
Po wielotygodniowym głosowaniu laureatami plebiscytu zostali: Włodzimierz Andrzejewski – były zawodnik Orląt Radzyń Podlaski, AZS AWF Biała Podlaska, Broni Radom, a wówczas reprezentujący barwy pierwszoligowego Radomiaka, a także Jan Złomańczuk – były trener AZS AWF Biała Podlaska, oraz m.in. Glinika Gorlice, Iglopolu Dębica, Motoru Lublin, Stali Mielec, Siarki Tarnobrzeg, Orląt Łuków.
Włodzimierz Andrzejewski pierwsze piłkarskie kroki stawiał w Orlętach Radzyń Podlaski. W 1974 roku rozpoczął studia na bialskiej AWF, od razu stając się czołowym zawodnikiem pnącego się górę ligowej hierarchii klubu RAKS, przemienionego na AZS AWF Biała Podlaska. Niedługo później miało się okazać, że jest on zdecydowanym liderem drużyny, bez którego zdecydowanie traci ona na wartości. Przez kibiców uwielbiany był za wspaniałą technikę i fenomenalną skuteczność – w latach 1974-79 zdobył w lidze 62 bramki, co do dziś stanowi klubowy rekord.
Zwycięzca wśród szkoleniowców – Jan Złomańczuk, trener I klasy – do Białej Podlaskiej również trafił dzięki studiom. Jako student reprezentował nawet barwy Podlasia, by po uzyskaniu trenerskich uprawnień podjąć jesienią 1974 roku pracę z piłkarzami Robotniczo-Akademickiego Klubu Sportowego. Największe ligowe sukcesy odniósł, kiedy RAKS został przemianowany na AZS AWF. W sezonie 1977/78 jego zespół zajął w III lidze czwarte miejsce i tylko jednego punktu zabrakło do awansu do II ligi, a rok później – trzecie. Jednak najbardziej w pamięci kibiców (10 tysięcy! – do dziś nie pobity rekord) utkwił mecz z warszawską Legią, rozegrany we wrześniu 1977 roku w ramach 1/16 Pucharu Polski, przegrany tylko 0:1.
Kolejność na dalszych miejscach plebiscytowej klasyfikacji – piłkarze: 2. J. Dudek, 3. T. Miś, 4. J. Habryk, 5. R. Wej, 6. Z. Petruczenko, 7. W. Łogwiński, 8. J. Petruczenko, 9. I. Wójtowicz, 10. W. Ciesielski; trenerzy: 2. A. Ryłko, 3. J. Bergier.
W końcu 1996 roku zorganizowano Plebiscyt XX-lecia BOZPN. Tym razem kibice – czytelnicy „Słowa Podlasia” mieli wyłonić dziesięciu najpopularniejszych piłkarzy i pięciu trenerów z obszaru działania okręgu, z listy ustalonej przez związkowych działaczy. Znaleźli się na niej następujący piłkarze: Włodzimierz Andrzejewski, Gustaw Antonowicz (Podlasie Biała Podlaska), Artur Chwedczuk (AZS AWF Biała Podlaska, Podlasie, Pogoń Szczecin), Józef Dudek, Marcel Dum, Jacek Fiedeń (Karpaty Krosno, AZS AWF, Górnik Łęczna), Jarosław Habryk, Maciej Huzarski (Stal Rzeszów, AZS AWF), Marek Jaszczuk (AZS AWF, Avia Świdnik, Górnik Łęczna), Mirosław Jaworski (AZS AWF, Stoczniowiec Gdańsk, Legia Warszawa, Hutnik Warszawa, Widzew Łódź, Motor Lublin), Piotr Karpiuk (Huragan Międzyrzec Podlaski, Szombierki Bytom), Włodzimierz Łogwiński, Jan Makowiecki (Powiślanka Lipsko, AZS AWF, Radomiak), Mieczysław Marciniuk, Tadeusz Miś, Sławomir Nazaruk (Victoria Parczew, Górnik Łęczna), Ireneusz Nosowski (Podlasie, Avia, AZS-Podlasie Biała Podlaska), Tadeusz Pawłowski (Podlasie, AZS AWF, AZS-Podlasie), Jerzy Petruczenko, Zdzisław Petruczenko, Tomasz Pietrasiński (Star Starachowice, AZS AWF, AZS-Podlasie), Jan Sobczuk (Huragan, Krzna Rzeczyca), Cezary Stańczuk (AZS AWF, Podlasie, Czuwaj Przemyśl, AZS-Podlasie), Robert Wej i Ireneusz Wójtowicz, a także trenerzy: Zbigniew Bartnik (Podlasie), Józef Bergier, Leszek Cicirko (AZS AWF), Henryk Grodecki (AZS AWF), Faustyn Petruczenko, Adam Ryłko, Sławomir Stańczuk (Podlasie) i Jan Złomańczuk.
Ogółem napłynęło 617 kuponów, z czego 610 było ważnych. Ogłoszenie wyników nastąpiło w przerwie trzecioligowego meczu AZS-Podlasie – Orlęta Łuków, w dniu 15 marca 1997 roku. W pierwszej kategorii zwyciężył Mirosław Jaworski (2817 punktów), w drugiej – Leszek Cicirko (1540).
Mirosław Jaworski to wielki piłkarski talent z małej podlaskiej wsi – Huszczy. Gdy w końcu lat siedemdziesiątych rozpoczął naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. J.I. Kraszewskiego w Białej Podlaskiej i jednocześnie treningi w klubie AZS AWF, bardzo szybko okazało się, że jest stworzony do piłki nożnej. Jeszcze będąc uczniem liceum wielokrotnie występował w barwach trzecioligowej drużyny akademickiej, by przed maturą wyjechać na Wybrzeże – do Stoczniowca Gdańsk. Jego kolejne polskie kluby to: Legia Warszawa, Hutnik Warszawa, Widzew Łódź i Motor Lublin. W czasie reprezentowania barw Widzewa otarł się o piłkarską kadrę Polski, prowadzoną wówczas przez Antoniego Piechniczka. Otarł się, gdyż kilka dni przed oficjalnym powołaniem do niej, w meczu Górnik Zabrze – Widzew, w starciu z Joachimem Klemenzem doznał złamania nogi. Kontuzja ta bardzo zaważyła na jego dalszej karierze, nigdy nie wrócił do dawnej świetności, choć pierwszoligowy poziom prezentował jeszcze w zespole Motoru. Z Lublina wyjechał do Francji, gdzie przez wiele lat występował w regionalnych klubach i gdzie do dnia dzisiejszego mieszka i jest trenerem w klubie w podparyskim Verneuil nad Sekwaną.
Najpopularniejszy szkoleniowiec XX-lecia BOZPN – Leszek Cicirko, trener I klasy – przybył na Podlasie z Przemyśla. W Białej Podlaskiej rozpoczął studia w Akademii Wychowania Fizycznego, jednocześnie grając w uczelnianym klubie AZS AWF. W nim też dwukrotnie szkolił pierwszą drużynę seniorów, najpierw w okresie 1988-89, a następnie 1993-95. W sezonie 1993/94, pod jego kierunkiem, akademicy powtórzyli największe (do tamtego czasu) osiągnięcie ligowe klubu, zajmując trzecie miejsce w rozgrywkach III ligi. Później, w sezonie 1996/97, pełnił funkcję trenera-koordynatora w AZS-Podlasie Rolimpex Biała Podlaska, w latach 2004/2005 trener MKS Podlasie Biała Podlaska. Mimo kilku propozycji, do dnia dzisiejszego nie powrócił na trenerską ławkę, koncentrując się na pracy naukowej w bialskiej uczelni, gdzie jest kierownikiem zakładu gier zespołowych.
Pozostałymi laureatami Plebiscytu XX-lecia BOZPN zostali (w nawiasach ilość zdobytych punktów) – piłkarze: 2. J. Makowiecki (2426), 3. A. Chwedczuk (2308), 4. M. Jaszczuk (2181), 5. M. Huzarski (1968), 6. I. Wójtowicz (1840), 7. T. Pawłowski (1670), 8. T. Pietrasiński (1532), 9. W. Łogwiński (1517), 10. W. Andrzejewski (1467); trenerzy: 2. A. Ryłko (1405), 3. J. Bergier (1363), 4.J. Złomańczuk (1300), 5. Z. Bartnik (1210).
Ostatni z tego typu konkursów nosił nazwę Plebiscyt na dziesięciu piłkarzy i pięciu trenerów XXV-lecia BOZPN i został przeprowadzony w okresie marzec-maj 2001 roku. Tradycyjnie głosowali czytelnicy tygodnika „Słowo Podlasia” na drukowanych na jego łamach kuponach. Lista kandydatów została zawężona do dwudziestu piłkarzy i dziesięciu szkoleniowców, wytypowanych przez specjalnie powołaną kapitułę. Wśród nich zabrakło przedstawicieli klubów z powiatu łukowskiego, które do BOZPN włączono w połowie 2000 roku. Jednak kapituła, doceniając wkład łukowskiego środowiska w rozwój regionalnego piłkarstwa, postanowiła uhonorować najlepszego zawodnika z tamtego terenu specjalnym wyróżnieniem.
Na listach kandydatów umieszczono następujących piłkarzy: Włodzimierz Andrzejewski, Artur Chwedczuk, Jacek Fiedeń, Marek Jaszczuk, Mirosław Jaworski, Włodzimierz Łogwiński, Jan Makowiecki, Mieczysław Marciniuk, Tadeusz Miś, Sławomir Nazaruk, Ireneusz Nosowski, Tadeusz Pawłowski, Jerzy Petruczenko, Zdzisław Petruczenko, Tomasz Pietrasiński, Robert Różański, Ryszard Rybicki, Cezary Stańczuk, Piotr Stopyra i Ireneusz Wójtowicz, oraz następujących trenerów: Józef Bergier, Leszek Cicirko, Henryk Grodecki, Tadeusz Grula, Jan Jakubiec, Andrzej Kurczuk, Faustyn Petruczenko, Adam Ryłko, Piotr Spozowski i Jan Złomańczuk.
Ogłoszenie wyników odbyło się 7 września 2001 roku w Białej Podlaskiej, w przerwie meczu Polska – Dania U-17, kończącego rozgrywki jednej z grup Turnieju Syrenki, organizowanego również na stadionach w Łukowie, Międzyrzecu Podlaskim i Parczewie. Zwycięzcami zostali laureaci poprzednich plebiscytów: Mirosław Jaworski (3428 punktów) i Jan Złomańczuk (1523). Ponadto w czołowej dziesiątce piłkarzy znaleźli się: 2. W. Andrzejewski (2937), 3. A. Chwedczuk (2654), 4. I. Wójtowicz (2419), 5. J. Makowiecki (2293), 6. S. Nazaruk (1734), 7. Z. Petruczenko (1544), 8. T. Pietrasiński (1401), 9. R. Różański (1371), 10. M. Jaszczuk (1205), zaś w piątce trenerów: 2. J. Bergier (1482), 3. A. Ryłko (1111), 4. H. Grodecki (1030), 5. F. Petruczenko (934). W tej ostatniej grupie laureatów niespodziewanie nie znalazł się T. Grula, współautor największego ligowego sukcesu w historii BOZPN, jakim było zdobycie przez AZS-Podlasie Just Amico Biała Podlaska wicemistrzostwa III ligi w sezonie 1997/98.
Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami wyróżniono najlepszego piłkarza z powiatu łukowskiego –Cezarego Kucharskiego. Rozpoczął on karierę w Orlętach Łuków, by następnie kontynuować ją w klubach polskiej i hiszpańskiej ekstraklasy, karierę piłkarską zakończył w warszawskiej Legii. Ma też na koncie 17 występów w pierwszej reprezentacji Polski, w których zdobył 3 bramki.
Poniżej przedstawiamy charakterystyki kandydatów z Plebiscytu XXV-lecia BOZPN, z pominięciem osób, które zwyciężały, przez co ich piłkarskie życiorysy znalazły się we wcześniejszych akapitach niniejszego rozdziału.
PIŁKARZE
Artur CHWEDCZUK – rozpoczął karierę piłkarską w AZS AWF Biała Podlaska pod okiem trenera Adama Ryłko, następnie – po przekazaniu grup młodzieżowych – w reaktywowanym Podlasiu. Jego nieprzeciętny talent dostrzegli działacze Pogoni Szczecin, do którego to klubu przeniósł się w młodym wieku. Jedyny do dzisiaj piłkarz z Białej Podlaskiej, który grał w I lidze (Pogoń). Wielokrotny reprezentant Polski juniorów w 1984 roku.
Jacek FIEDEŃ – wychowanek Karpat Krosno, przez wiele lat związany z podlaskimi klubami. W okresie studiów występował w barwach AZS AWF Biała Podlaska, będąc w tym czasie najskuteczniejszym strzelcem (w historii ustępuje jedynie W. Andrzejewskiemu). Następnie piłkarz drugoligowych: Hetmana Zamość i Górnika Łęczna. Piłkarską karierę kontynuował jeszcze w sezonie 2000/01 w Orlętach-Spomlek Radzyń Podlaski, będąc jednym z podstawowych zawodników. W klubie tym został uznany Piłkarzem 2000 roku.
Marek JASZCZUK – rozpoczął treningi w AZS AWF Biała Podlaska pod okiem trenera J. Bergiera (1978). Po roku trafił do kadry III-ligowego wówczas zespołu seniorów, w którym występował do 1986 roku. W 1980 roku wchodził w skład drużyny, która w VII Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży zajęła dwunaste miejsce. W międzyczasie trafił na obóz kadry Polski juniorów. Następnie reprezentował kluby: Górnik Łęczna (III i II liga), Avia Świdnik (III liga) oraz – z przerwami – AZS i Podlasie Biała Podlaska, S.V. Rot-Weiss Bad Muskau (V liga niemiecka) i Huragan Międzyrzec Podlaski.
Włodzimierz ŁOGWIŃSKI – jeden z najlepszych zawodników Podlasia Biała Podlaska, w latach kiedy zespół prowadził Adam Ryłko; pierwszy mecz w tym klubie rozegrał w 1959 roku; w pierwszej drużynie zadebiutował jako junior w 1962 roku; od 1972 roku do zakończenia kariery (1974) zawodnik klubów Podlasie i RAKS Biała Podlaska.
Jan MAKOWIECKI – wychowanek Zwolenianki Zwoleń, w okresie studiów, w drugiej połowie lat 70., podstawowy bramkarz AZS AWF Biała Podlaska w drużynie J. Złomańczuka. Po ukończeniu studiów największe sukcesy odnosił w Radomiaku Radom, w którym to klubie występował w I i II lidze. Obecnie trener.
Mieczysław MARCINIUK – wychowanek LKS Orlęta Radzyń Podlaski; w wieku juniora przeszedł do Motoru Lublin, by w 1970 roku zająć trzecie miejsce w Polsce, a rok później wywalczyć z lubelskim klubem tytuł mistrza Polski juniorów. W barwach lubelskiego klubu grał w II lidze do chwili, kiedy odniósł poważną kontuzję. Po powrocie do Radzynia, grał w Orlętach do 1985 roku, a od lat szkoli w tym klubie młodzież.
Tadeusz MIŚ – utalentowany bramkarz Podlasia Biała Podlaska, wychowanek trenera A. Ryłko. Jego nieprzeciętne umiejętności dostrzegli działacze Avii Świdnik (II liga), Korony Kielce (III i II liga) i Błękitnych Kielce (III liga), w których to klubach kontynuował karierę zawodniczą.
Sławomir NAZARUK – wychowanek Victorii Parczew, od najmłodszych lat przejawiający duży piłkarski talent; w 1993 roku (w klasie maturalnej) przeniósł się do trzecioligowego wówczas Górnika Łęczna, bardzo szybko trafiając do podstawowej „jedenastki”. Od lata 2000 roku podstawowy zawodnik pierwszoligowego Śląska Wrocław, Wisły Płock, Widzewa Łódź. Absolwent wydziału marketing i zarządzanie UMCS w Lublinie. Obecnie zawodnik III ligowego Górnika Łęczna.
Ireneusz NOSOWSKI – treningi rozpoczął w AZS AWF Biała Podlaska pod okiem trenera H. Grodeckiego, następnie bramkarz Podlasia Biała Podlaska (IV liga). W latach 1988-93 zawodnik drugoligowej Avii Świdnik, a po powrocie do Białej Podlaskiej – reprezentant miejscowych klubów: Podlasie i AZS-Podlasie, do 1999 roku. Od 2000 roku stoi między słupkami III-ligowego Lewartu Lubartów.
Tadeusz PAWŁOWSKI – wychowanek trenera A. Ryłko w Podlasiu Biała Podlaska, podstawowy zawodnik drużyny, która w 1987 roku w Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży zajęła czternaste miejsce. Przez całą swoją karierę piłkarską wierny bialskim barwom – do wiosny 2000 roku grał w AZS-Podlasie. Piłkarz o doskonałym przeglądzie pola i nieprzeciętnych umiejętnościach technicznych. Wielokrotnie jego podania bądź strzały rozstrzygały losy spotkań.
Jerzy PETRUCZENKO – zawodnik Huraganu Międzyrzec Podlaski (1961-72) i Podlasia Biała Podlaska (1972-74); jeden z najskuteczniejszych podlaskich piłkarzy, dysponujący potężnym uderzeniem z dystansu. Ze swoim bratem Zdzisławem współtworzył super-duet napastników. Ze względów osobistych nie przyjął propozycji m.in. Motoru Lublin (II liga) zmiany barw klubowych. Po zakończeniu kariery zawodniczej sędzia i działacz BOZPN, m.in. w latach 1994-2001 przewodniczący okręgowego Kolegium Sędziów.
Zdzisław PETRUCZENKO – piłkarz Huraganu Międzyrzec Podlaski, Orląt Łuków (1959), Orląt Dęblin (1960-61) i Podlasia Biała Podlaska (1971-73); ze swoim bratem Jerzym współtworzył super-duet napastników. Był królem pola karnego, wielokrotnie rozstrzygając losy spotkań. W okresie jego gry Huragan należał do czołowych klubów woj. lubelskiego.
Tomasz PIETRASIŃSKI – wychowanek Staru Starachowice, najlepszy piłkarz trzecioligowej drużyny AZS AWF Biała Podlaska w latach 1991-97 i – jak się wydaje – najbardziej lubiany piłkarz w historii tego klubu. Zawodnik o nieprzeciętnym talencie i umiejętnościach technicznych, potrafiący w pojedynkę rozstrzygnąć losy meczu. Po ukończeniu studiów reprezentant Korony Kielce (II liga) i obecnie Hetmana Zamość (II liga). Gdyby nie zakaz transferów do Stomilu Olsztyn, zadebiutowałby w I lidze. Bezsilność zawodników przeciwnych zespołów wobec jego zagrań najczęściej kończyła się faulami, przez co karierę „Edka” często przerywały kontuzje.
Robert RÓŻAŃSKI – wychowanek AZS AWF Biała Podlaska; w młodym wieku przeniósł się do Avii Świdnik, w którym to klubie kontynuował karierę w III i II lidze. Zawodnik Górnika Łęczna (III liga), Świtu Nowy Dwór. Obecnie grający trener MKS Podlasie Biała Podlaska.
Ryszard RYBICKI – wychowanek i w latach 1953-55 zawodnik Stoczniowca Gdańsk. Od 1956 roku do 1969 piłkarz Podlasia Biała Podlaska (klasa „O” i „A”), a w latach 1969-71 grający trener w Krznie Biała Podlaska. Filigranowy, ale szybki i skuteczny, a przez to lubiany przez kibiców napastnik. Od 1980 roku do chwili obecnej trener w Niwie Łomazy.
Cezary STAŃCZUK – wychowanek Podlasia Biała Podlaska, w seniorach zadebiutował mając 15 lat w 1973 roku; zawodnik RAKS i AZS AWF Biała Podlaska (III liga, 1974-79, 84), Kolejarza Małaszewicze (1979-80), Czuwaja Przemyśl (III liga, 1980-83),Podlasia (70-74, 84-89). Z tą ostatnią drużyną wywalczył awans do III ligi (1986). Zakończył karierę zawodniczą wskutek kontuzji kolana, po 19 latach przebywania na boisku. Rozgrywający, o bardzo dobrym wyszkoleniu technicznym.
Piotr STOPYRA – wychowanek Czarnych Jasło, jeden z najlepszych piłkarzy trzecioligowego AZS AWF Biała Podlaska w połowie lat 80-tych, skuteczny strzelec, doskonały egzekutor rzutów wolnych. Po wyjeździe z Podlasia reprezentował m.in. barwy Motoru Lublin (I liga) i Karpat Krosno (II liga). Nie do końca wykorzystał swój nieprzeciętny talent piłkarski.
Ireneusz WÓJTOWICZ – wychowanek AZS AWF Biała Podlaska, jeden z większych talentów piłkarskich z miasta nad Krzną. W III lidze zadebiutował w 1979 roku, a rok później został już powołany do kadry Polski juniorów. W tym też czasie wchodził w skład drużyny trenera J. Bergiera, która zajęła w VII Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży dwunaste miejsce. W latach 1981-82 występował w reprezentacji Polski juniorów. Wraz z rozpoczęciem studiów niespodziewanie zakończył karierę piłkarską.
TRENERZY
Józef BERGIER – absolwent bialskiej AWF, od 1987 roku trener klasy mistrzowskiej, prowadził grupy młodzieżowe w klubach: AZS AWF Biała Podlaska i z nimi odniósł największe sukcesy: finał Igrzysk Młodzieży Szkolnej i Studenckiej w 1975 roku, wicemistrzostwo Polski młodzików SKS w 1976 roku, dwunaste miejsce z drużyną AZS AWF w finale VII Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w 1980 roku; wychowawca dwóch reprezentantów Polski juniorów; z drużyną seniorów Podlasia Biała Podlaska wywalczył awans do III ligi (1986).
Henryk GRODECKI – absolwent bialskiej AWF, trener II klasy, prowadził trampkarzy i seniorów (9 sezonów w III i IV lidze) AZS AWF Biała Podlaska (najwyższe miejsce w III lidze: piąte w sezonie 85/86), Górnika Wałbrzych (koordynator, I liga), Avii Świdnik (III liga), Górnika Łęczna (III liga), Podlasia Biała Podlaska (III liga), Podlasia Sokołów Podlaski (III liga), Motoru Lublin (III liga), Huraganu Międzyrzec Podlaski (IV liga), Victoria Parczew IV liga, obecnie w UKS TOP-54 Biała Podlaska.
Tadeusz GRULA – szkoleniowiec Orląt Łuków (III liga) i AZS-Podlasie Biała Podlaska (III liga). Z bialskim zespołem osiągnął największy w historii bialskiego piłkarstwa sukces – drugie miejsce w sezonie 1997/98. Zanim podjął się pracy szkoleniowej, był cenionym piłkarzem Orląt Łuków, Hetmana Zamość (III liga), Lublinianki (awans do II ligi), Avii Świdnik (II liga), Motoru Lublin (I liga) i Siarki Tarnobrzeg (awans do I ligi).
Jan JAKUBIEC – trener II klasy, absolwent bialskiej AWF; po ukończeniu studiów szkoleniowiec LZS Cieleśnica, następnie od 1988 roku – GLKS Rokitno, z którym to zespołem przez pięć sezonów uczestniczył w rozgrywkach IV ligi. W latach 1995-97 trener trampkarzy TOP-5 (mistrzostwo woj. bialskopodlaskiego), 1997-2000 – juniorów AZS-Podlasie (5. miejsce w kielecko-lubelskim makroregionie), w 2001 roku szkoleniowiec seniorów AZS-Podlasie (IV liga). Następni trener juniorów i seniorów MKS Podlasie Białą Podlaska.
Andrzej KURCZUK – instruktor piłki nożnej, wieloletni wychowawca piłkarskiej młodzieży w Terespolu i okolicach – w klubach: Kolejarz Małaszewicze i LKS Terespol.
Faustyn PETRUCZENKO – trener I klasy, w latach 1961-1995 szkoleniowiec m.in. w klubach: Huragan Międzyrzec Podlaski, Orlęta Radzyń Podlaski, Podlasie Biała Podlaska; jeden z pierwszych trenerów kładących podstawy pod rozwój piłkarstwa na południowym Podlasiu. Wysiłki szkoleniowe łączył z pracą nauczyciela wychowania fizycznego; zmarł w 1995 roku.
Adam RYŁKO – absolwent warszawskiej AWF, od 1961 roku najpierw zawodnik i jednocześnie szkoleniowiec Podlasia Biała Podlaska, później trener seniorów tego klubu (do 1972 roku). Po blisko trzyletniej przerwie zajął się szkoleniem młodzieży w bialskich klubach: AZS AWF i Podlasie, do 1989 roku. Największy sukces – czternaste miejsce z drużyną Podlasia w finale Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w 1987 roku.
Piotr SPOZOWSKI – wieloletni zasłużony wychowawca piłkarskiej młodzieży w Orlętach Radzyń Podlaski. Jego kariera zawodnicza obejmuje m.in. kluby: Stal Kraśnik (1959-61), Stal Stalowa Wola (1961-63). W 1970 roku trafił do Radzynia, a od 1975 roku przez pewien czas był grającym trenerem Orląt, później – do 1999 roku (z trzyletnią przerwą – 1994-96 – na prowadzenie Bystrzycy Borki) – szkoleniowiec radzyńskich młodych chłopców.